Krollbach-Bifurkation

De eigenlijke Krollbach bereikt na 480 kilometer via Haustenbach, Lippe en Rijn de westelijke Noordzee, terwijl de Schwarzwasserbach na 440 kilometer via Hallerbach en Ems de centrale Noordzee bereikt. Uitgerust met een picknickbank en informatiebord, nodigt deze idyllische plek uit tot een pauze tijdens een wandeling of fietstocht en biedt het de mogelijkheid om jezelf op te frissen in het borrelende water.

Voor de inwoners van Hövelhof heeft de splitsing echter een heel andere betekenis:
De Schwarzwasserbach - ook bekend als de "gezondheidsbeek" - werd kunstmatig gekanaliseerd met behulp van een eerder bestaande Krollbach-arm en door het dorpscentrum geleid als zoetwatervoorziening. Zonder de aanleg van deze splitsing in verband met het kanaal zou verdere bewoning onmogelijk zijn geweest.
Achtergrond: De noordelijke tak van de Krollbach voedde vroeger ook de gracht bij het jachtslot van de prins-bisschop met water en de grachten werden ook na de aanleg in 1661 onderhouden. Na 1800 werd het waterbeheer verwaarloosd, vooral in het gebied van de Hövelhof-gracht. Het gebied van het huidige stadscentrum werd steeds drassiger en de rechtertak van de Krollbach viel droog. De vijvers en sloten werden een broedplaats voor de ziekteverwekker malaria. Het gevolg was een verwoestende "moeraskoorts" aan het einde van de jaren 1820. Veel inwoners van Hövelhof werden ziek en een groot aantal stierf.
Het herstel van de oude waterhuishouding door de Schwarzwasserbach en de aanleg van een nieuwe splitsing op dit punt, in combinatie met de "gezondheidslaan" (een luchtcorridor die in 1827 door het Hövelhof-bos werd aangelegd), kon malaria voorgoed uitbannen.