Weserbrücke

In de middeleeuwen was Höxter het kruispunt van de Hellweg, die de Nederrijn met de Harz verbond, en de Bremer Straße, die van Zuid-Duitsland via Frankfurt naar de Hanzestad Bremen liep. Deze twee langeafstandshandelsroutes en de Wezerbrug leverden een doorslaggevende bijdrage aan de economische bloei van de stad. De Weserbrug, die in 1115 voor het eerst werd geregistreerd, is de oudste vaste oversteekplaats op de hele Weser.

Tot de 13e eeuw was deze brug ongeëvenaard op de Boven-Wezer. Toen werden er ook bruggen gebouwd in Corvey, Hann. Münden en Bodenwerder. Vooral de bouw van de brug in Corvey verergerde het conflict tussen de abdij en de stad Höxter en leidde tot de vernietiging van de stad Corvey en de brug in 1265.

De brug was niet alleen een zegen voor de inwoners van de stad, maar ook de oorzaak van bloedige oorlogen en invallen, die naar de stad werden beveiligd door de Brugpoort en naar de Solling door de Donkere Poort. In de Bloednacht in Höxter (1634) gooide bijvoorbeeld de vrouw van de stadssecretaris Justus Koven zichzelf en haar kinderen van de brug in de Weser om te ontsnappen aan mishandeling door keizerlijke troepen.

De brug in Höxter werd in 1673 door Franse troepen afgebroken en pas in 1833 werd er een nieuwe brug ingehuldigd.