Stalag 326 VI K Monument / Sozialwerk Stukenbrock

"Erinnerung hat einen Ort" (herinnering heeft een plek) luidt de titel van de vaste tentoonstelling in het voormalige arrestatiegebouw van het kamp, waar het documentatiecentrum Stalag 326 is ondergebracht.

De tentoonstelling herdenkt de geschiedenis van het kamp vanaf de oprichting in 1941. Naast geselecteerde documenten laten vooral de foto’s van een kamparts de catastrofale gebeurtenissen zien. Ook handwerkproducten, die vooral dienden als ruilproduct voor bijvoorbeeld levensmiddelen, zijn hier te zien.

Tussen 1941 en 1945 was het Stalag het grootste tijdelijke opvangkamp voor Sovjetgevangenen in nazi-Duitsland. In amper vier jaar tijd doorliepen ongeveer 310.000 gevangenen het kamp op weg naar dwangarbeid in het Roergebied. In het “Westlager” bevonden zich vooral geallieerde gevangenen.

Toen de eerste Sovjetgevangenen in het kamp in de Senne aankwamen, lag het terrein nog grotendeels braak. In het begin dienden zelf gegraven gaten in de grond als schuilplaats. Ook in de winter.

Zoals gebruikelijk in een Stalag, was het sterftecijfer onder de gevangenen zeer hoog. Hoeveel mensen er precies zijn gestorven is niet bekend.

Op 2 april 1945 werd het Stalag 326 zonder strijd aan Amerikaanse troepen overgegeven.

Na de oorlog werd het terrein van het voormalige Stalag 326 de eerste drie jaar door de Britse militaire regering gebruikt als interneringskamp voor voormalige nationaalsocialisten.

In januari 1948 kwam het kamp in handen van de regering van NRW. Daarna diende het eerst als opvangkamp voor Duitse vluchtelingen en ontheemden – voornamelijk in Denemarken geïnterneerde Oost-Duitsers – en andere hulpbehoevenden (zieken, ouderen, gehandicapten, vrouwen met kinderen). De verzorging werd georganiseerd door hulporganisaties. Vanwege de ligging nabij de gemeente Stukenbrock kreeg het kamp de naam "Sozialwerk Stukenbrock".

Later werd er ook onderdak geboden aan vluchtelingen uit andere streken. Hiermee ontwikkelde Stukenbrock zich tot een bijzonder soort opvangkamp: met behoud van de zelfstandigheid van de hulporganisaties werd hier in samenwerking met de overheid een in Duitsland uniek zorgsysteem opgezet. Het “Sozialwerk” bestond tot eind jaren ’60.