Vernietiging

De eerste synagoge van Driburg werd aan het begin van de 19e eeuw gebouwd. Deze werd verwoest tijdens de grote brand van 1876, waarbij ongeveer 65 huizen in de Bachstraße, Schulstraße en Nordstraße werden verwoest. Twee jaar later werd op dezelfde plaats een nieuwe synagoge gebouwd. In 1900 telde de plaatselijke joodse gemeenschap in totaal 57 leden
en maakte 2,2% van de bevolking uit. In de nacht van de pogrom van 9 op 10 november 1938 werden bijna alle Joodse synagogen in het hele Reich platgebrand. Meer dan 7.000 Joodse bedrijven en woningen werden die nacht verwoest of zwaar beschadigd. Ook de synagoge van Driburg werd in brand gestoken: De ramen werden met stenen ingegooid, de Torarollen verscheurd, het orgel vernield en het interieur in brand gestoken.
Terwijl de brandweer werd ingezet, laaide het vuur keer op keer weer op.

Overzettingen
Toen de Joodse gemeenschap het zich na de verwoesting niet meer kon veroorloven om het gebouw te onderhouden, zag ze zich genoodzaakt om het pand met de synagoge te verkopen. In 1941 werd de synagoge aanvankelijk een garage van de brandweer. De voorgevel werd aangepast om opritten voor de garage te maken. Hierdoor verdwenen de drie spitsboogvensters. De rest van het metselwerk is nog oud en werd later overpleisterd. De verdere geschiedenis van het huis is zeer gevarieerd: het gebouw huisvestte klaslokalen van de nabijgelegen basisschool en een drankenmarkt.
De Portugese gemeenschap gebruikte het pand ook ooit voor vergaderingen. Het diende ook als garage voor voertuigen van de Malteser hulpdienst en het Duitse Rode Kruis. Tijdens de renovatie van de katholieke Sint-Petrus en Pauluskerk werden er ook diensten gehouden in de voormalige synagoge.
Het gebouw is een van de weinige landelijke synagogegebouwen die in de regio Westfalen bewaard zijn gebleven.

Bronnen voor afbeeldingen: Tenzij anders vermeld,
zijn de afbeeldingen afkomstig uit de archieven van de stad Bad Driburg, Meiners, Herzog of Gehle.