St. Marienkirche

De geschiedenis van de Mariakerk en het collegiale gebouw begint in 993 met de stichting van een benedictijnenklooster op de Wiehengebirg. Toen de benedictijner nonnen hun klooster rond 1000 na Christus van de Wittekindsberg naar de huidige Marienkirchplatz verplaatsten, vonden ze daar al een hoeve met een kleine kerk.
Het zuidelijke deel van het klooster is op deze plek bewaard gebleven. Het Marienkloster werd waarschijnlijk in de 14e eeuw omgebouwd tot een wereldlijk klooster.
Na de secularisatie in 1811 werd het klooster gebruikt voor militaire doeleinden. In 1922 kocht de gemeente het klooster terug. Tot 1975 werd het voornamelijk gebruikt als wooncomplex voor medewerkers van de kerk. Nadat grote delen van de kerk en de Sint-Mariabdij tijdens de oorlog in 1945 waren verwoest, begon in 1973 een grondige renovatie van de gebouwen en structuren, waarbij de oudste delen van het gebouw (1000 na Christus) behouden bleven. Er werd onder andere een gemeenschapscentrum gebouwd dat in 1975 werd ingewijd.
Sindsdien dient de Marienstift als ontmoetingsplaats voor verschillende gemeenschapsgroepen. Bijvoorbeeld de verschillende koren en zangscholen, het jeugdkoor, het koor, de drumgroep en vele anderen.