Rundwanderweg Nr. 5 durch das Brakeler Bergland von Brakel über Hembsen und Hainhausen zurück nach Brakel

Vanaf de parkeerplaats aan de Bredenweg loopt het pad over het Bruchtmolenterras en langs de oude stadsmuur (noordelijke muur). De 'Königstraßertor'-poort stond tot het begin van de 19e eeuw waar de muur eindigt. De brug leidt over de gracht naar de vestingmuur, de zogenaamde "Schmiedewall" tussen de "Königstraßertor" en de "Ostheimertor". De naam van dit bewaard gebleven deel van de wal komt van de oude smederij die bij de ingang van de wal staat en gebouwd is op de resten van de voorpoort. Een ophaalbrug leidde van de voorpoort op de vestingwal over de gracht naar de eigenlijke stadspoort.

Wandelend over de vestingmuur en kijkend naar de huizen op de oostelijke muur wordt duidelijk dat de uitbreiding van de stad in de 14e eeuw als gevolg van het woestijnvormingsproces in de omgeving plaatsvond in de uiterwaarden van de Bruchtaue. De gracht en wal zijn daarom waterbouwkundige constructies die nog steeds bedoeld zijn om de overstromingen weg te houden van de nieuwe stad, die voor het eerst werd gedocumenteerd in 1383. Daarom zijn de vestingmuur en de gracht alleen aan de oostkant van de stad bewaard gebleven.

Het pad leidt omhoog naar de Bruchtaue.

Het pad loopt via de vakantieweg de Hembser Berg op. Aan de linkerkant staat het stadhuis, ingewijd op 26 mei 1926 en uitgebreid en gemoderniseerd in de jaren 1980.

Bijna halverwege de Hembser Berg ligt aan de linkerkant de begraafplaats van de voormalige Joodse gemeenschap van de stad. De gedenkplaat met de namen van de Joodse burgers die tijdens de nazitijd zijn omgekomen, werd in december 1989 onthuld. De begraafplaats was 95 jaar lang een begraafplaats (1854-1949). Er zijn ongeveer 230 graven die tijdens het nazi-tijdperk werden verwoest. Na de oorlog werd de begraafplaats in een waardige staat hersteld. Het is de enige herinnering aan de voormalige Joodse gemeenschap.

Vanaf de top van de Hembser Berg heb je een goed uitzicht over de stad Brakel. De eenvoudige kruiskapel op de Hembser Berg werd in 1961 op particulier initiatief herbouwd met grafstenen van verlaten graven op de plaatselijke begraafplaats. Het is de opvolger van een kapel waarvan aan het eind van de 19e eeuw slechts kleine overblijfselen waren overgebleven.

Op weg naar het oosten glijdt het uitzicht de Nethevallei in, die wordt begrensd door hoogtes van ongeveer 300 meter in het noorden en 250 meter in het zuiden. Ten oosten van Ottbergen verbreedt de Nethevallei zich in een trechtervorm en biedt uitzicht op de Solling, die als een decor het landschap begrenst.

Direct na de wandeling is het uitzicht op de Nethe te zien.

Onmiddellijk valt het zicht op twee dorpen met verschillende structuren, Hembsen met ongeveer 1.100 inwoners, de grootste wijk van de stad Brakel, en Beller met ongeveer 250 inwoners, het op drie na kleinste dorp van de stadswijken.

In Hembsen komt de wandelroute samen met de hoofdstraat van het dorp. Hier ligt de voormalige boerderij Gunst. Het herenhuis uit de late 18e eeuw is te zien door de poort. Het is een gepleisterd stenen gebouw van twee verdiepingen met een hoge keldervoet en een hoog mansardedak.

De huidige kerk, gewijd aan Johannes de Doper, werd pas in 1840 voltooid na 12 jaar bouwen, omdat de drassige grond het noodzakelijk maakte om op palen te bouwen. De kerk herbergt een houten altaar met snijwerk, een zuilenstructuur en figuren die heiligen van de benedictijnse orde voorstellen. Er wordt gezegd dat de kerk afkomstig is uit de kerk van het voormalige benedictijnenklooster van Brenkhausen.

Beller is een typisch Benedictijnenklooster.

Beller is een typisch straatdorp dat zich uitstrekt langs de Nethe-molen. De oorsprong van deze nederzetting gaat terug tot de tijd van de Saksische landverovering. Al in de 9e eeuw behoorde het tot de bezittingen van het klooster Corvey. Op de beboste heuveltop van kasteel Bellerburg ten oosten van het dorp (249 meter) stond in de middeleeuwen een kasteel van de abt van Corvey. Vanaf de 14e eeuw had de Asseburger von der Hinnenburg uitgebreide rechten in het dorp door rechtspraak en recht op heffingen. In 1827 verkocht de Asseburger het westelijke deel van de Bellerburg (187 hectare) aan de gemeente Beller voor 310 thalers.

Van Hembsen gaat het pad de Holzberg op naar het voormalige gemeentebos van het dorp op de Imberg. Het gemeentebos van Hembsen, dat sinds 1970 deel uitmaakt van het gemeentebos van Brakel, was vroeger eigendom van de families von Asseburg, Haxthausen en Kanne. In 1840/41 werd dit bos door een recessie eigendom van de houthoudende huishoudens in Hembsen.

Vanaf de top van de Imberg, het hoogste punt van de wandelroute in de bovenste schelpkalk, heb je een uitgebreid uitzicht. Er zijn drie landschappen te herkennen die typerend zijn voor het Brakeler Bergland: het brede dalbekken met de stad Brakel, het dal van de Nethe tussen Hembsen en Erkeln en het uitgestrekte bergplateau van de Hegge in het zuiden met de koepel van de radarinstallatie (318 m).

Het uitzicht naar het noorden en het zuiden is adembenemend.

Het uitzicht naar het noordwesten gaat over de Bökerhof met de lindenlaan, loopt over het landgoed Abbenburg naar het zogenaamde Lippischer Wald, waar de Stoppelberg als een bult voor uitsteekt. Het plateau van de onderste schelpkalk (ca. 200 m), sinds mensenheugenis een van de "favorieten" van de landbouw, strekt zich direct uit richting Brakel aan de voeten van de wandelaar. Daarom is er geen bos op dit uitgestrekte akkerland. In de middeleeuwen werd dit Brakelse veld beschermd door een landverdedigingssysteem. De verdedigingstoren van Modex, voor het eerst vermeld in een document uit 1383, herinnert hier nog steeds aan. Omringd door bomen steekt hij boven de omgeving uit.

Het pad gaat verder langs het Brakelse veld.

Het pad loopt verder langs de bosrand. Tot 1965 lag de gemeentelijke weide Hembs op de plek waar nu het bos groeit. Ongeveer 100 dieren, runderen en koeien, graasden er in ruil voor een huur die in de gemeentekas werd gestort. Naast de boeren die vee hoedden, waren het de zogenaamde "kleine mensen" die er in de zomer een koe hielden en zo in hun levensonderhoud voorzagen met melk en boter. Toen de economische situatie vanaf het begin van de jaren 1960 verbeterde, verdween de noodzaak en de interesse om vee op de weide te houden en in 1965 werd de weide bebost. De oude Hudebuche-beuk (in Hembsen bekend als de "Wilhelm-Winter-Buche"), die ongeveer 100 meter het bos in staat en een mogelijkheid biedt om uit te rusten, is een herinnering aan de weide.

Doorlopen langs de bosrand en omlaag door het voormalige gemeentebos van Hembsen naar de schuilhut Schleeberg.

De wandelroute kruist de districtsweg bij het Schwarzes Kreuz en volgt de Egge-Weser-Weg van Höxter naar Bad Driburg. Het loopt langs de westelijke rand van Brakel's Modexen gemeentebos, het voormalige kloosterbos van de Benedictijner nonnen van Brenkhausen. Het werd vanaf 1531 gepacht door de stad Brakel en werd ongeveer 200 jaar geleden eigendom van de stad.

Na de gemeentelijke boswachtershut valt het uitzicht in een brede vallei, waarvan het landgoed Hainhausen het middelpunt vormt. Hainhausen wordt als "villa" (= dorp) vermeld in het begin van de 1e eeuw. Het Heerse klooster en de kloosters van Brenkhausen en Corvey hadden rechten op deze "villa". Na vele eigendomswisselingen kwam het landgoed, een vestigingselement in het gebied van voormalige verlaten nederzettingen, in 1812 in het bezit van de graaf van Asseburg en werd er een landhuis in Italiaanse landhuisstijl gebouwd De verspreide nederzetting die het landschap vandaag de dag kenmerkt, ontstond rond 1950. In overeenstemming met de Refugee Settlement Act van 1949 werd land afgestaan door de adel zodat de staat met name uit het oosten verdreven boeren kon vestigen.

Het pad volgt de districtweg naar een groep eikenbomen aan de linkerkant. Hier bevindt zich de "Zwarte Brug". De uit gehouwen steen opgetrokken muren herinneren aan de rechtszaak tussen de stad Brakel en de graaf van Bocholtz-Asseburg, die tussen 1882 en 1886 voor het kantongerecht van Hamm werd aangespannen. Deze laatste had een brug laten bouwen over de toenmalige gemeentelijke weg Bökendorf-Hembsen met een doorrijhoogte van 4,20 meter, omdat hij van kasteel Hinnenburg naar kasteel Hainhausen wilde kunnen rijden, uitsluitend over het grondgebied van de graaf. Na een vonnis van het Oberlandesgericht Hamm werd het bevel van de stad om de brug af te breken rechtmatig verklaard, omdat een "zwaar beladen oogstvoertuig" niet gehinderd mocht worden.

Het pad loopt nu eerst tussen de velden door en dan langs de rand van het Hinnenburger Woud naar de "Erebegraafplaats". Sinds september 1954 rusten hier de stoffelijke overschotten van de Duitse soldaten die in maart 1945 tussen de rivieren Egge en Weser het leven lieten in de strijd met de oprukkende Amerikaanse troepen aan de Weser. (Informatie is te vinden bij de ingang van de begraafplaats.)

Het pad gaat verder door de Egge.

Het pad gaat verder door de Kaiser Wilhelm Grove. Het gebied, ooit een weiland en nu een park met een stelsel van wandelpaden, dankt zijn naam aan het besluit van de Brakelse gemeenteraadsleden in april 1913 om het gemeentelijk eigendom, dat ongeveer 13 hectare beslaat, "om te vormen tot een monument voor de natuur" en het de naam "Kaiser-Wilhelm-Hain" te geven ter herinnering aan de glorieuze 25-jarige regering van keizer Wilhelm II. Dit maakt deel uit van het kuurgebied van de stad Brakel, dat in 1974 werd erkend als luchtkuuroord. Het middelpunt van het kuurgebied is de mineraalbron, een koolzuurhoudende ijzerhoudende bron, die door de plaatselijke bevolking en gasten wordt gebruikt en volgens de Judication een genezende werking heeft bij bloedarmoede, urinewegaandoeningen en steenkwalen. Het fonteinhuis en de Wandelhalle, gebouwd in het begin van de jaren 1960 volgens de plannen van architect Allerkamp, staat nu op de monumentenlijst.

Op het kuurpad langs het grote vijvercomplex, dat begin jaren 1970 werd aangelegd, en door de brede uiterwaarden van de Brucht, keer je terug naar het startpunt, de parkeerplaats aan de Bredenweg.

Een deel van dit pad is aangewezen als natuurpad Kaiserbrunnen/Modexen.

 Afwijkende paden/kortere wegen worden niet onderhouden door de gemeente Brakel.