De hellingen van de Diemel zouden voor een groot deel door de natuur bedekt zijn met beukenbossen. Naarmate de bevolking toenam, werd het gebruik van het bos echter al in de Middeleeuwen uitgebreid van de meest gunstige locaties naar marginale, minder productieve plaatsen. Toen al had de mens het bos met zijn grazende dieren omgevormd tot kale hutten en tot het midden van de vorige eeuw waren de Diemelse hellingen tussen Warburg en Ossendorf bijna boomloos.Door het opgeven van de schapen- en geitenhouderij zijn de hellingen herbebost. Dennen, sparren en grijze elzen waren de eerste soorten die werden geplant. Omdat de sparren en de grijze elzen echter zwaar worden getroffen door de zomerdroogte en de hitte, worden de stands steeds vaker omgebouwd tot edele hardhouten stands. Vandaag de dag domineren esdoorns, vogelkersen of eiken langs het wandelpad. De boomsoort die hier van nature zou overheersen is echter grotendeels afwezig. Dit is de rode beuk. Het gecultiveerde bos, ook al wordt het op een bijna-natuurlijke manier beheerd, is dus duidelijk anders dan het natuurlijke bos.
In de buurt
Fotogalerij
... klik om te vergroten
