TERRA.trail 5: Wiehengebirge zwischen Preußisch Oldendorf & Lübbecke

We beginnen bij het treinstation in Bad Holzhausen, een kuuroord in het Wiehengebirge.

De eerste stop op onze route buiten de stad is het ruïnekasteel op de Limberg. De woontoren van dit kasteel is nog relatief goed bewaard gebleven met muren die hier en daar wel vier meter dik zijn. Het is waarschijnlijk gebouwd in de 12e eeuw. De diepe slotgracht en een deel van de poort waardoor de voorburcht toegankelijk was, zijn ook nog intact.

Nét onder de heuvelrug volgen we een bospad in westelijke richting en komen we uiteindelijk bij de Wiehenturm, een houten uitkijkplatform vanwaar we het bos van bovenaf kunnen zien. Vanaf hier wordt het duidelijk dat we ongemerkt op een zijkam van het Wiehengebirge terecht zijn gekomen, namelijk de "Egge". Let bij de afdaling vanaf de Wiehen-toren goed op de landweg: Aan de overkant loopt een smal pad de helling af in een scherpe hoek ten opzichte van de weg. Onervaren rijders kunnen beter een beetje duwen.

In de vorige eeuw waren het geen fietsers maar mijnwerkers die in het volgende stuk bos te zien waren. Ze werkten voor de Amalia Colliery, waar van 1782 tot 1921 met regelmatige onderbrekingen een zwart gesteente werd gedolven waarvan lang werd gedacht dat het steenkool was. Vanaf het begin dachten geologen dat deze steenkool "Spaans" was, omdat hij niet werd gevonden als een "naad", d.w.z. een uniforme laag tussen andere soorten gesteente, maar nogal slordig in spleten en scheuren. Pas in 1980 onthulde de geoloog Joachim Koch het geheim van de steenkool uit Preußisch Oldendorf: "Impsoniet" is de naam voor een materiaal dat wordt gevormd uit ruwe olie wanneer het wordt blootgesteld aan hoge temperaturen. En dit is precies wat hier zo lang moeizaam werd gedolven. Er zijn nog maar een paar sporen van de mijnbouw te vinden.

We dalen af naar Preußisch Oldendorf via een bospad (pas op voor regen hier!). Voordat we het pad verlaten, passeren we een steengroeve op de Linkenberg, die nu behoorlijk begroeid is en indrukwekkende rotswanden heeft die ons veel vertellen over de geologische geschiedenis ervan.

Weg langs een voormalige steenfabriek dalen we af naar de noordelijke rand van Preußisch Oldendorf. We steken de spoorweg en de B 65 over en komen in het vlakke Wiehengebirgsvorland. De volgende 11 kilometer fietsen we rustig door de vlakte. We passeren Offelten, Bruchflage, Eikel en Auf der Horst. Tot slot komen we langs het pittoreske Gut Stockhausen, een middeleeuws landhuis dat privébezit is en daarom helaas niet bezocht kan worden. Maar het uitzicht van buiten is op zich al indrukwekkend.

Het volgende gedeelte laat ons zien hoe drastisch menselijke activiteiten een landschap kunnen veranderen. Eén natuurgebied - twee gezichten. De districtweg voert ons door het midden van het industriegebied van Lübbeck en slechts een paar kilometer later belanden we direct in het natuurreservaat Nettelstedter Moor. Hier is een landschap bewaard gebleven dat een paar honderd jaar geleden kenmerkend was voor grote gebieden.

Op de B 65 rijden we door het industriegebied van Lübeck.

Op de B 65 bekijken we de Königsmühle Eilhausen - een must-see, zogezegd, omdat we ons in het molendistrict Minden-Lübbecke bevinden. De molen werd oorspronkelijk in 1748 gebouwd als een "aarden hol". Rond 1900 werd het bovenste deel opgebouwd met bakstenen, waardoor een "galerijmolen" ontstond.

In een scherpe bocht naar links zien we rechts, iets van de weg af, een klein natuurstenen bouwsel dat er wat verwaarloosd uitziet. Het is een oude kalkoven die in 1945 werd gebouwd. Tot in de jaren 1950 werkten hier zes tot acht man die ongebluste kalk produceerden voor gebruik in de bouw en als meststof.

Een beetje later gaan we rechtsaf een grindpad op. Het leidt langs een hek, waarachter zich een grote steengroeve opent. Als je hier een blik achterom waagt, kun je aan het eind van de groeve de schuine rotslagen zien, die hier werden gedolven voor de productie van grind voor wegen.

We volgen een kronkelend bospad door het bos.

We volgen kronkelende bospaden langs de noordelijke rand van de bergkam tot we na een vrij pittige klim uiteindelijk de bergkam oversteken bij Tuddental op een hoogte van 230 meter boven zeeniveau. Daarna hebben we ongetwijfeld een rustpauze verdiend.

Nadat we het dorp Hüllhorst zijn gepasseerd, fietsen we over de "Gartenweg" boven het Nachtigallental. Waar we rechtsaf het dal in gaan, wijst een bord naar het Schwefelbad Lusmühle. Tot een paar jaar geleden luidde er in het dal elke dag stipt om 14.00 uur een bel die bezoekers naar de baden riep. Het water uit een zwavelbron werd dan verwarmd tot een aangename temperatuur en iedereen mocht zijn grote en kleine kwaaltjes bestrijden in het sterk ruikende water. De bron is al bekend sinds 1772 en wordt beschouwd als een van de sterkste zwavelbronnen in Noordrijn-Westfalen. De toekomst van de baden is echter onzeker.

We volgen de mooie vallei.

We volgen het mooie dal terug omhoog langs de beek en kort voordat we de hoofdweg opdraaien, hebben we de gelegenheid om ons te versterken voor de volgende bergoversteek. De "Husenmühle" is een paar jaar geleden uitgebreid gerenoveerd en dient nu als verfrissingsstop met een historische achtergrond.

Slowly, very slowly, we now approach the Wiehengebirge mountains again, which loom somewhat menacingly in front of us. Ten westen van de bijna 320 meter hoge berg Heidbrink loopt de route omhoog naar de bergkam. Op de top wijzen borden naar de "Reineberg". Dit verwijst echter waarschijnlijk naar het voormalige kasteel Reineberg, dat ooit op deze hoogte midden in het bos stond als een massieve vesting om alle aanvallen te weerstaan. Als je vandaag de dag de heuvel bezoekt, is het moeilijk om je voor te stellen hoe het er hier in de hoogtijdagen van het kasteel uitzag. In plaats daarvan is er nu een houten skischans, die waarschijnlijk is gebouwd door mountainbikers.

Aan de noordkant van het kasteel is een houten springschans.

Aan de noordkant van de berg loopt de route langzaam over brede bospaden naar het stadje Lübbecke. Het is zeker de moeite waard om hier een omweg te maken naar het stadscentrum. Lübbecke is een middelgrote stad die tijdens de oorlog vrijwel intact is gebleven en daardoor een prachtig bouwwerk heeft. Aan de zuidelijke rand van de stad lopen we via een doodlopende weg naar de traditionele Brouwerij Barre. - In de "Brouwwereld" die daar is ingericht, kunnen bezoekers alles te weten komen over de geschiedenis van het brouwen en het Huis van Barre. - Het is beter om het bierproeven op deze rondleiding te bewaren en een andere keer terug te komen. Het pad loopt nu steil omhoog langs de westflank van de 318 meter hoge Wurzelbrink naar de bergkam. Er volgt een korte afdaling, maar dit keer blijven we iets verder op de zuidhelling. De volgende klim is dienovereenkomstig korter en leidt ons naar een parkeerplaats voor wandelaars direct aan de landweg. De route gaat verder door het bos naar het volgende kasteelcomplex: de "Babilonie", omgeven door talrijke legendes, is op het eerste gezicht niet erg spectaculair, maar is des te meer van historisch belang. Als je het terrein wilt verkennen, moet je te voet rondwandelen. Vanaf het kasteelpad, dat we met de fiets gebruiken, kunnen we slechts een deel van de vestingmuren zien.

In het kleine dorpje Obermehnen slaan we linksaf en fietsen langs de vlakke noordelijke helling door weelderige boomgaarden. De bomen profiteren hier van de goede grond die tijdens de laatste ijstijd is gevormd. We naderen nu het einde van de rondrit, Bad Holzhausen.

We maken de balans op: vijf bergoversteken in 60 kilometer is een hele prestatie. En meestal over bospaden. Daar mogen we best een beetje trots op zijn en we sluiten de avond ontspannen en gezellig af. Misschien met een koel blondje van kristalhelder bronwater uit de bergen.